Kinderboek van de Maand - Januari 2024

Een perfecte prentenboek om meerder keren samen met jonge lezers op te pakken.

Het heerlijke van sommige prentenboeken is, dat je ze meerdere keren moet lezen om van alles te ontdekken. Meestal besef je pas bij het einde, dat je dingen gemist hebt. Je begint opnieuw, en ineens zie je allemaal nieuwe dingen. De Fantastische Vijf zit hier vol mee. En dat is ook meteen waar het in dit verhaal om draait.

Mans en Noor maken een autorit door de natuur van Afrika. Als opdracht krijgen ze mee om De Grote Vijf te ontdekken, namelijk de neushoorn, de buffel, het luipaard, de olifant en de leeuw. Steeds als Mans niet oplet, roept Noor dat ze één van de dieren heeft gezien. Mans gelooft haar niet echt en eerlijk gezegd twijfel je als lezer ook of ze hen echt gezien heeft.

Aan het einde van de rit roept Noor enthousiast, dat ze alle dieren ontdekt heeft. Mans is teleurgesteld, want hij heeft ze geen van allen gezien. Maar wanneer hij vertelt over wat hij wel heeft gezien, blijkt dat juist heel bijzonder te zijn. Hij heeft namelijk De Fantastische Vijf ontdekt. Als je wilt weten wat dat is, dan zul je dit boek moeten lezen.

De Fantastische Vijf gaat niet alleen over de dieren van Afrika, maar ook over de kinderlijke fantasie en de rivaliteit tussen broertjes en zusjes. De illustraties zijn enorm kleurrijk en zitten vol verrassende details. Daarmee is het ook meteen een heerlijk zoekboek waarin je soms de gekste dingen zult vinden.

Een perfecte prentenboek om meerder keren samen met jonge lezers op te pakken.

Magische metamorfosen laat zien hoe bijzonder de natuur in elkaar steekt.

Insecten! We zien ze elke dag, maar weten er vaak maar weinig van af. Ze lopen, kruipen en vliegen voortdurend om ons heen zonder dat we het doorhebben. Een groot deel van de insecten hebben een bijzondere eigenschap. Ze veranderen namelijk gedurende hun leven. Als volwassen dieren zien ze er totaal anders uit dan bij de geboorte. Over die wonderlijke verandering gaat dit boek.

Het bekendste voorbeeld, dat we ongetwijfeld allemaal kennen, zijn de rupsen die in vlinders veranderen. We weten dat een rups op den duur een cocon maakt en na enige tijd eruit kruipt en wegvliegt met z’n nieuwe vleugels. Maar zelfs over dit overbekende diertje leren we een paar nieuwe feitjes. Want waarom zitten de kleuren van de vleugels, maar aan één kant en hoe herken je het verschil tussen dag- en nachtvlinders?

We maken o.a. kennis met kevers, mieren, vliegen, hommels en muggen. Allemaal hebben ze bijzondere eigenschappen en alles blijkt een reden te hebben. De één leeft jaren onder de grond voordat die als volwassene tevoorschijn komt, de ander wordt geboren onder water. En waarom zijn mannetjes en vrouwtjes soms totaal verschillend van elkaar?

Magische metamorfosen laat zien hoe bijzonder de natuur in elkaar steekt. Aan de hand van korte teksten en prachtige plaatjes kom je veel te weten. En tussendoor zul je grote zoekplaten tegenkomen, waarop je van alles kunt ontdekken. Een prachtig boek voor jong en oud.

Mensendieren is een boek dat ik niet alleen wil adviseren aan de individuele lezer, maar zeker ook aan scholen.

Bij een prentenboek denk je waarschijnlijk vooral aan peuters en kleuters. Maar Mensendieren is juist bijzonder geschikt voor oudere kinderen (en volwassenen). Het is namelijk een boek dat je aan het denken zet en spelenderwijs een stukje bewuster wil maken. In eerste instantie zul je de bedoeling misschien niet doorhebben, maar zodra je het snapt, wordt het een uitdagende puzzel.

In alfabetische volgorde komen allerlei dieren voorbij. Je begint bij de adelaar en eindigt bij de zeehond. Steeds zie je op twee pagina’s een collage (een plaatje dat uit verschillende afbeeldingen bestaat) die gaan over het dier. Maar het zijn niet zomaar een paar weetjes. Het vertelt namelijk hoe wij als mensen omgaan met dieren.

Het boek is vaak zeer confronterend, want mensen zijn bedoeld en onbedoeld vaak weinig respectvol naar andere dieren toe. Tussen de liefdevolle en schattige tafereeltjes zien we ook allerlei manieren waarop we dieren gebruiken en misbruiken. Als lezer besef je gaandeweg dat dit boek dus met name over ons gaat.

De illustraties zijn ongelooflijk mooi. Op buitengewoon knappe wijze lopen de verschillende afbeeldingen in elkaar over. Onder elk plaatje staat een woord dat zegt waar het over gaat. Het zijn niet altijd de makkelijkste woorden en soms moet je echt even nadenken op welke wijze woord en plaatje met elkaar verbonden zijn. Dit heeft twee voordelen. Ten eerste is dit een mooie uitbreiding van de woordenschat en ten tweede krijgt het boek zo de tijd om z’n boodschap goed over te brengen. Want bewustwording heeft tijd nodig om goed te landen.

Mensendieren is een boek dat ik niet alleen wil adviseren aan de individuele lezer, maar zeker ook aan scholen. Het is een uitstekende aanleiding om met anderen in gesprek te gaan over onze verantwoordelijkheid in de wereld en de wijze waarop wij omgaan met de natuur.

Voel is in alles een echte YA-roman

Het zou schandalig zijn als dit geweldige YA-boek ongemerkt voorbij zou gaan en uiteindelijk zou uitdoven als een kaars in de nacht. Er zijn simpelweg veel te weinig Nederlandse boeken, die jongeren een goede opstap geven naar volwassen literatuur. Voel hoort in het (betrekkelijk kleine) rijtje van Birk, Alleen met de goden en de YA-boeken van Erna Sassen thuis. Boeken die een uitstekende brug slaan tussen jongerenliteratuur en volwassen literatuur en daarom verplichte kost zouden moeten zijn op middelbare scholen.

Voel gaat over twee meisjes die in de examenklas zitten. Emily en Ducky zijn in alles elkaars tegenpolen, maar voelen zich enorm tot elkaar aangetrokken. Beiden hebben in hun leven de nodige trauma’s opgelopen door verkeerde rolmodellen en doen er alles aan om hun gevoelens te onderdrukken. Met name Ducky gebruikt van alles om in een voortdurende roes te leven en sleurt Emily daarin mee. Enig lichtpuntje vinden ze in elkaars aanwezigheid.

Wanneer ze op een kritiek punt besluiten om alles achter zich te laten en een nieuw leven te beginnen, lijkt alles eindelijk goed te lopen. Maar door een manipulatieve streek van een ander persoon, komt alles opnieuw op losse schroeven te staan. Emily, die gaandeweg geestelijk gegroeid is, besluit te knokken voor wat zij en Ducky met veel moeite bereikt hebben. Maar Ducky, die voortdurend de sterkste van de twee leek te zijn, is uiteindelijk het meest kwetsbaar. De vraag is dan ook of het niet te laat is.

Voel is in alles een echte YA-roman, en daarom meer dan de meeste boeken in deze categorie bedoeld voor lezers vanaf 15 jaar. Dit is geen boek voor tere zieltjes, ondanks dat Marcel Vaarmeijer een meester is om zware thema’s op redelijk lichte wijze te behandelen. Bijzonder knap weet hij op een dramatisch hoogtepunt door een onverwachte twist je als lezer aan het lachen te brengen. Het wordt tijd dat Nederland deze schrijver gaat omarmen. Het zou ongelooflijk zonde zijn als hij door gebrek aan aandacht van het toneel zou verdwijnen. Daar is hij echt veel te goed voor. En hiermee bewijst hij een ideale YA-schrijver te zijn. Juist nu hebben we die veel te hard nodig.

Kinderboek van de Maand - Februari 2024

Topsy-turvy, fenomenaal leuk!

Uiteraard is voor een prentenboek de schrijver van groot belang, maar sommige prentenboeken kunnen eigenlijk alleen maar gemaakt worden door de illustrator. Niemand die ons ziet is daar een goed voorbeeld van. De tekst kan alleen maar tot leven komen dankzij de plaatjes, want eigenlijk wordt daarmee het verhaal verteld.

Het verhaal is simpel. De ouders van Lotje gaan wandelen, maar Lotje gaat niet mee. Zij gaat samen met oma verstoppertje spelen. Maar oma is best goed in zoeken, dus Lotje moet goed haar best doen. Gelukkig staat het huis in een prentenboek, dus ze kan ook de tekenspullen van de illustrator gebruiken. Maar dan krijgt aap de gum te pakken en loopt alles helemaal mis. Lotje moet de boel weer in orde maken, voordat haar ouders weer terug zijn. Hopelijk zullen ze niet merken, dat het huis een klein beetje anders is dan aan het begin van het boek.

Niemand die ons ziet is een verrukkelijk absurdistisch boek, waarin alle logica op z’n kop wordt gezet. Alles wat niet kan, kan hierin wel en dat levert een hoop plezier op. Dit soort prentenboeken zie ik graag voorbijkomen, want ze bieden weer eens wat anders dan de vaak platgetreden paden. Neem de tijd om dit een paar keer te lezen. Er is zoveel te zien en te ontdekken, waardoor je blijft kijken.

Topsy-turvy, fenomenaal leuk!

Een heerlijk leesboek voor ervaren en minder ervaren lezers.

Oefenen met lezen is het allerleukst met een boek zoals Maksie. Dat komt vooral, omdat het een enorm grappig is en omdat het een echt leesboek is. Je hebt nergens het gevoel dat je bezig bent om letters of woorden te oefenen. Gewoon een goed verhaal dat verteld wordt in korte, duidelijke hoofdstukken. En een hoofdpersoon waar je makkelijk verliefd op kunt worden.

Maksie is een hond. Geen grote, domme, altijd kwijlende hond, maar zo eentje die makkelijk in een tas past. En dat is precies het probleem. Want voortdurend komen omaatjes met tassen in de dierenwinkel, op zoek naar dat schattig kleine hondje uit de etalage. Maar Maksie ligt niet in de etalage. Hij ligt onder de toonbank verstopt voor omaatjes met tassen.

Maksie wil zijn droombaasje vinden. Hij wil mee met stoere agent Ben, die elke week op tv boeven vangt. Maar zo’n stoer baasje komt niet in de winkel. En daarom besluit Maksie om maar zelf op zoek te gaan. Ergens in de stad loopt zijn droombaasje rond. Dat moet gewoon lukken. Zolang hij maar uit handen blijft van die enge oma met haar vreselijke tas, die voortdurend achter hem aanzit.

Maksie is een hilarisch avontuur. Vooral wanneer Maksie denkt dat hij z’n droombaas heeft gevonden, wordt het dolkomisch. Misverstand op misverstand volgen elkaar op. De droom van het hondje blijkt eerder een nachtmerrie voor het baasje.

Korte hoofdstukken met grote letters en lekker veel ruimte tussen de tekst, maken het heel prettig leesbaar. Nergens wordt aan het einde van een zin een woord onderbroken, wat het lezen ook makkelijker maakt. Het enige wat ik jammer vind, is dat het geen dyslexie-vriendelijk lettertype heeft. Dit zou namelijk een ideaal boek daarvoor zijn. Wel staan er enorm leuke illustraties in van Jan Jutte, waardoor het een beetje de sfeer van een stripboek krijgt.

Een heerlijk leesboek voor ervaren en minder ervaren lezers.

Mensendieren is een boek dat ik niet alleen wil adviseren aan de individuele lezer, maar zeker ook aan scholen.

Bij een prentenboek denk je waarschijnlijk vooral aan peuters en kleuters. Maar Mensendieren is juist bijzonder geschikt voor oudere kinderen (en volwassenen). Het is namelijk een boek dat je aan het denken zet en spelenderwijs een stukje bewuster wil maken. In eerste instantie zul je de bedoeling misschien niet doorhebben, maar zodra je het snapt, wordt het een uitdagende puzzel.

In alfabetische volgorde komen allerlei dieren voorbij. Je begint bij de adelaar en eindigt bij de zeehond. Steeds zie je op twee pagina’s een collage (een plaatje dat uit verschillende afbeeldingen bestaat) die gaan over het dier. Maar het zijn niet zomaar een paar weetjes. Het vertelt namelijk hoe wij als mensen omgaan met dieren.

Het boek is vaak zeer confronterend, want mensen zijn bedoeld en onbedoeld vaak weinig respectvol naar andere dieren toe. Tussen de liefdevolle en schattige tafereeltjes zien we ook allerlei manieren waarop we dieren gebruiken en misbruiken. Als lezer besef je gaandeweg dat dit boek dus met name over ons gaat.

De illustraties zijn ongelooflijk mooi. Op buitengewoon knappe wijze lopen de verschillende afbeeldingen in elkaar over. Onder elk plaatje staat een woord dat zegt waar het over gaat. Het zijn niet altijd de makkelijkste woorden en soms moet je echt even nadenken op welke wijze woord en plaatje met elkaar verbonden zijn. Dit heeft twee voordelen. Ten eerste is dit een mooie uitbreiding van de woordenschat en ten tweede krijgt het boek zo de tijd om z’n boodschap goed over te brengen. Want bewustwording heeft tijd nodig om goed te landen.

Mensendieren is een boek dat ik niet alleen wil adviseren aan de individuele lezer, maar zeker ook aan scholen. Het is een uitstekende aanleiding om met anderen in gesprek te gaan over onze verantwoordelijkheid in de wereld en de wijze waarop wij omgaan met de natuur.

Een belangrijk onderwerp dat nu meer dan ooit aandacht verdient.

Uitgeverij Kluitman brengt al enkele jaren een serie korte, spannende boeken uit, speciaal gericht op jongeren. Ondertussen zijn er al meer dan 25 indrukwekkende titels verschenen van niet minder indrukwekkende auteurs.

Één van de meest opvallende hiertussen is Project Evil van Anne Eekhout. Hoewel het ook hier draait om een spannend verhaal, wil de schrijfster tegelijk een maatschappelijke les meegeven. Een les die zeer goed bij de huidige tijd past. Project Evil draait om manipulatie en hoe eenvoudig het is om mensen tegen elkaar op te zetten.

Tijdens een schoolkamp wordt een klas in twee groepen verdeeld op basis van hun oogkleur. De ene groep is verantwoordelijk voor de huishoudelijke taken en de andere voor de activiteiten. Op basis van hun resultaten en de wijze waarop ze samenwerken, zal de groep gezamenlijk een eindcijfer voor het vak geschiedenis verdienen.

Al snel lopen er zaken uit de hand en onderling besluiten de leerlingen de schuldigen hiervoor te bestraffen. Dit heeft tenslotte invloed op hun eindcijfer. Maar oorzaak en gevolg leiden tot een kettingreactie richting een dramatisch hoogtepunt, waarbij alle controle verloren dreigt te raken.

Anne Eekhout baseerde haar verhaal op twee zeer beroemde experimenten uit de jaren 60, waarbij jongeren vergaand gemanipuleerd werden. Zij gaf hier een geheel eigen draai aan, maar aan het eind verwijst ze naar deze gebeurtenissen. Daarmee leent dit boek zich ertoe om dieper op het onderwerp in te gaan en na te denken over de mate waarin we tegenwoordig beïnvloed worden door anderen.

Een belangrijk onderwerp dat nu meer dan ooit aandacht verdient.

Kinderboek van de Maand - Maart 2024

Een zeer welkome aanvulling op het werk van Steve Small

Het is maart en dat betekent dat de winter ten einde loopt. Ook voor Milo, Eva en mama beer. Eigenlijk hebben ze niet zoveel last gehad van de kou en de sneeuw, want beren houden een winterslaap. Milo heeft de afgelopen maanden lekker warm in een berenhol gelegen en eigenlijk heeft hij helemaal geen zin om naar buiten te gaan. Hij vindt het zelfs een beetje eng. Milo is niet zo dapper als zijn zus, die overal nieuwsgierig naar is. Maar het is tijd en ze moeten nu echt naar de voorjaarsvallei.

Ze komen bij de laatste berg met sneeuw en daarachter ligt dan eindelijk de mooie vallei. Maar dan steekt er een flinke sneeuwstorm op, waardoor de beren elkaar bijna niet meer kunnen zien. Milo kijkt achterom en merkt dat Eva weg is. Milo is dan wel niet zo dapper, maar hij kan toch niet z’n zusje in de steek laten. En dus gaat hij op zoek. Maar zal het allemaal nog wel goed komen?

Ik ben dol op de prentenboeken van Steve Small. Ze zijn altijd mooi getekend en de verhalen zijn herkenbaar en leuk. De gezichten van de dieren zijn eenvoudig, maar met een sterke uitdrukking waardoor de emotie goed zichtbaar is. Dat is niet alleen aantrekkelijk, maar ook handig om kinderen bekend te maken met bepaalde gevoelens.

Door het functionele gebruik van witte vlakken krijgt Dappere kleine beer een echt winterse uitstraling. De plaatjes lijken soms gevangen genomen door de sneeuw, waardoor de kleuren nog sterker over komen. Daarnaast werkt het ook heel goed om het innerlijk proces van Milo uit te drukken. Je voelt de strijd tegen zijn angst zonder dat je afgeleid wordt door de omgeving. Knap als je het zo simpel kunt houden.

Dappere kleine beer is opnieuw een zeer welkome aanvulling op het werk van Steve Small.

Happyland is vlot geschreven zonder kinderlijke toon.

De laatste paar jaar zijn er al heel wat griezelboeken verschenen voor jonge lezers. Zonder twijfel had ik ze in mijn jeugd ook allemaal verslonden. Tussen al die titels valt Happyland op, omdat dit bij uitzondering van Nederlandse bodem is. Chinouk Thijssen schrijft aantrekkelijke boeken voor de hedendaagse jeugd. Maar pas op, want tere kinderzieltjes komen in haar woordenboek niet voor.

Happyland draait om een bijna vergeten legende over een heks, die kinderen lokte om hun jeugd af te pakken. Het verhaal vertelt hoe de ouders gezamenlijk een einde maakten aan haar praktijken, waardoor de rust terugkeerde. Maar wanneer een paar eeuwen later een fabriek afbrandt en op die plek een pretpark gebouwd wordt, lijkt het erop dat de legende nog een staartje krijgt. Wanneer er steeds meer kinderen spoorloos verdwijnen in de wildwaterbaan, lijkt het erop dat een oude bekende teruggekeerd is. En slechts een paar kinderen hebben door wat er gaande is.

Hoewel dit boek al weer even uit is, vind ik het de moeite waard om er alsnog een Libris maandtip van te maken. Niet alleen omdat het lekker spannend is, maar ook omdat het geschikt is voor stoere lezers vanaf 9 jaar. De meeste griezelverhalen zijn bedoeld voor een paar jaar ouder, waardoor de wat jongere liefhebbers een beetje buiten de boot vallen. Die kunnen zich hiermee nu uitstekend vermaken.

Happyland is vlot geschreven zonder kinderlijke toon. Ondanks het iets hogere aantal bladzijdes leest het makkelijk weg en de spannende gebeurtenissen houden de aandacht van de lezer goed vast. Kinderen die snel onder de indruk zijn, kunnen deze wellicht beter overslaan, maar dappere lezers mogen dit niet missen. Stap in de wildwaterbaan en hopelijk haal je het einde. Maar ik garandeer niks.

Dit is een boek dat troost en hoop biedt

Kinderboeken over de dood! Ze verkopen moeilijk omdat het thema zo zwaar klinkt, maar behoren meestal tot de mooiste boeken die er zijn. En opvallend is, dat ze vaak een magisch tintje hebben. Waarschijnlijk omdat magie en dood allebei iets ongrijpbaars hebben. De trein van vier over twaalf is een uitstekend voorbeeld van hoe mooi dit soort boeken kunnen zijn.

Het verhaal begint meteen heel sterk. De eerste regels zijn het begin van het einde en keren aan het einde terug als een nieuw begin. Daardoor krijgt het iets van een levenscirkel, want uiteindelijk draait het niet om het einde, maar om het proces om verder te gaan als je wereld lijkt op te houden met bestaan.

Nicolaus zit om 23.54 uur op een bank in het ziekenhuis. Zijn moeder ligt op de derde verdieping en iedereen die daar ligt, zal binnenkort sterven. Zo zit het leven in elkaar, maar voor een jongen van 12 voelt het natuurlijk heel oneerlijk aan. Nicolaus heeft het dan ook heel moeilijk en zoekt troost in grappige youtube-filmpjes van honden. Dat helpt heel even, maar verandert niks aan de situatie.

Wanneer het meest verschrikkelijke moment bijna aanbreekt, vlucht Nicolaus weg. Hij rent de lift in en ziet een rode knop. Als hij daar op drukt, komt hij terecht op het Laatste Station. Daar wacht een trein, die hem terugbrengt naar momenten in zijn verleden. Gaandeweg begint Nicolaus dingen te beseffen en leert hij om te gaan met de situatie. Wanneer hij voor een allerlaatste keer op de trein stapt, grijpt hij de kans om een zeer bijzondere ervaring op te doen. Het zal uiteindelijk het belangrijkste moment van zijn leven worden.

Dit is een boek dat troost en hoop biedt. Verwacht geen onverwachte draai, want sommige momenten zijn nu eenmaal onomkeerbaar. Dingen zijn gewoon niet mooier dan ze zijn, maar je kunt wel invloed uitoefenen op de manier waarop je hiermee omgaat. En soms heb je zelfs de kans om met die ervaring anderen te helpen. Een wonderschoon boek dat je eigenlijk niet mag missen!

Dit boek verdient het om gelezen te worden!

Wat is het toch jammer dat een boek als Oerbloed zo weinig aandacht krijgt. Nog spijtiger is het dat het volgens mij verkeerd op de markt gezet is. Hoewel het als leeftijdscategorie 10+ heeft gekregen, is het toch echt een boek voor lezers vanaf 12 jaar. Op de achterkant wordt een vergelijking gemaakt met De brief voor de koning en De Grijze Jager, maar streep dat maar rustig door. Als het al ergens mee vergeleken moet worden, dan toch echt met In de ban van de Ring. Rob Koops heeft duidelijk dit boek als voorbeeld genomen. Naar de smaak van volwassen lezers wellicht teveel, maar die moeten maar beseffen dat dit boek eigenlijk niet voor hun bedoeld is.

Oerbloed gaat over een eeuwenlang verloren boek, dat door een stom toeval gevonden wordt. Hoewel, toeval is misschien niet het juiste woord. Het boek lijkt gevonden te willen worden door de jonge boekhoeder Obbe. Maar met de ontdekking van het boek is ook de aandacht van de kwaadaardige koningin en haar lijfwacht, de Zwaardzusters, getrokken. Daarom is het de taak van Obbe om in het geheim het boek naar een veilige plek te vervoeren. Al snel beseft Obbe dat dit het begin is van een levensgevaarlijke tocht. Hoewel hij de weg in z’n eentje begint, krijgt hij gaandeweg hulp van bijzondere bondgenoten. Maar de macht van de koningin en de Zwaardzusters is groot en reikt ver.

Verwacht niet een opeenhoping van spectaculaire scenes. Net als zijn beroemde voorbeeld, ontwikkeld dit verhaal zich op een iets trager tempo. Daarom zal het ook niet voor elke lezer boeiend zijn, maar liefhebbers zullen er van genieten. En net als bij Tolkien is ook hierin de magie tot het minimale teruggebracht. De paar momenten zijn zo subtiel, dat je als lezer twijfelt of er wel sprake is van magie.

De schrijfstijl is serieus en zeker niet kinderachtig. Boeiend is ook de geestelijke worsteling van Obbe. Je ziet hem gaandeweg volwassener worden. Een klein minpunt vind ik wel de toegevoegde illustraties. Ze zijn alleraardigst, maar iets te kinderlijk. Een abstractere omslag en het achterwege laten van de tekeningen, zouden dit boek naar mijn idee meer recht doen.

Dit boek verdient het om gelezen te worden!

Kinderboek van de Maand - April 2024

Een erg leuk boek over vriendschap en het overwinnen van je angst

Hou je niet van lezen? Goed nieuws! Dit boek gaat over honden. Hou je niet van honden? Goed nieuws! Dit boek gaat over lezen. Hou je niet van lezen en ook niet van honden? Goed nieuws! Dit boek gaat over voorlezen. En iedereen houdt van voorlezen. Ook jij!

Maar voorlezen is echt niet zo makkelijk. Je moet natuurlijk kunnen lezen. Maar dat moet je dan hardop doen, zodat anderen het kunnen horen. En het liefst doe je dat zonder te stotteren. Mart in ieder geval wel. En dat is dus een probleem, want hij moet over een paar dagen voorlezen in de klas en dat kan hij niet zonder te stotteren.

Wat hij wel goed kan, is zijn moeder helpen in het hondenasiel. Daar sluit hij al snel vriendschap met de oude hond Banjer. Die houdt van twee dingen, namelijk een boterham en voorlezen. En laat Mart nu toevallig een boterham hebben en een boek. Hij begint met voorlezen. In het begin gaat het nog moeilijk, maar al snel gaat het beter. Misschien wordt het toch niet zo’n ramp in de klas. Maar dan is Banjer op een dag weg.

De hond die van verhalen houdt, is een erg leuk boek over vriendschap en het overwinnen van je angst. De tekeningen zijn lekker vrolijk en de korte teksten lezen heerlijk weg. Een erg lief verhaal dat, hoe kan het ook anders, zeer geschikt is om voor te lezen.

Zombies op school is een lekker verhaal en ondanks het onderwerp zeker geen griezelverhaal.

Ik weet niet hoe het met jou is, maar ik ben dol op kinderboeken met een gemeen randje. Zo’n boek dat niet super braaf is, waarin niet alles goed afloopt, ouders soms ongelooflijk irritant zijn, goede mensen ook raar zijn, en slechte mensen gewoon echt slecht. O ja, en als die slechte mensen ook nog eens zombies blijken te zijn, dan wordt het nog leuker. Zoals bijvoorbeeld in Zombies op school.

Gelukkig zijn de zombies in dit boek niet half verrotte, uit elkaar vallende lijken. Dan was de kans groot dat je als acht- of negenjarige lezer dit niet mocht lezen. Nee, deze zombies zien er redelijk normaal uit. Ze kijken wel een beetje dof uit de ogen en ze lopen rond in dikke winterkleding, zelfs als het heel warm is, maar verder zou je niet doorhebben wat ze zijn. En dat is dus best lastig. Want als ze ineens in je klas zitten op zoek naar een slachtoffer, dan heb je toch een probleem.

Dat ontdekt Mick dus ook. Zijn beste vriend Jimmy gedraagt zich sinds de repetitie van het kerstspel ineens heel anders. Van een verlegen jongen is hij veranderd in een patser. En tijdens diezelfde repetitie is ook de nieuwe jongen spoorloos verdwenen. Er gebeuren rare dingen en niemand heeft enig idee wat. Nou ja, bijna niemand. Want Mick blijkt ineens een tante te hebben en die weet heel goed wat er aan de hand is.

Mick moet samen met twee vriendinnen uit de klas en zijn vreemde tante op onderzoek uit. Dat is niet makkelijk, want de nieuwe leraar houdt hem goed in de gaten. En zijn moeder doet ook voortdurend erg hysterisch. Wat zijn de zombies van plan? Wie zijn er nu eigenlijk allemaal zombie? En ook niet heel onbelangrijk: hoe versla je eigenlijk een zombie?

Zombies op school is een lekker verhaal en ondanks het onderwerp zeker geen griezelverhaal. Alleen aan het einde wordt het even lekker gruwelijk, maar dan krijg je wel eerst even een waarschuwing van de schrijfster. Het is vooral grappig met een zwart randje. Dus zoek je iets minder braafs, dan is dit echt iets voor jou.

Liefhebbers van o.a. de Grijze Jager zullen dit zeker waarderen

Ik zal je een geheimpje verklappen. Is het je droom om ooit een geweldig avontuur te schrijven? Lees dan verhalen uit de Bijbel. Klinkt dat gek? Valt best mee, hoor. Want wist je dat de schrijvers van Lord of the Rings, Narnia en een hoop andere fantasy-schrijvers veel ideeën daaruit gehaald hebben? En deze geweldige Arwyn-trilogie is ook duidelijk hierdoor geïnspireerd.

Twintig jaar geleden verscheen De Adelaar en de Koning, het eerste boek over de held Arwyn. Daarin was al duidelijk dat er nog een heel verhaal voor zat, dat nog niet verteld was. Nu heeft de schrijver Arjan Wilschut dit eindelijk opgeschreven. Wie is Arwyn, waar komt hij vandaan en hoe is hij terechtgekomen in het land Tyr?

Arwyn is een buitenbeentje, die zonder zijn ouders opgroeit. Als hij door valse vrienden uitgedaagd wordt om een doodzonde te begaan, wordt hij verbannen door zijn stam. Hij krijgt een teken op zijn borst, waardoor iedereen kan zien dat hij een banneling is.

Gaandeweg ontdekt Arwyn dat het teken hem macht geeft, maar hem ook langzamerhand slaaf maakt van het Kwaad. Het enige wat hem voorlopig redt, is zijn keuze om anderen te helpen en het goede te doen. Hij moet naar het land Tyr, want daar schijnt iemand te wonen die hem van de vloek kan afhelpen. Voordat hij daar is, komt hij in allerlei situaties terecht waarin de verleiding om het teken te gebruiken groot is. En hoewel hij nergens welkom is, zijn er ook mensen die graag gebruik willen maken van hem en zijn teken.

Moeiteloos las ik de drie delen achter elkaar door. Het zijn spannende avonturen met veel aandacht voor de opbouw van het verhaal. Heel sterk vind ik de wijze waarop de schrijver bewust terughoudend is met bovennatuurlijke elementen. Het is dan ook heel jammer dat zo weinig mensen deze serie kennen. Hopelijk gaat dat veranderen, want dit is een echte topserie en ook nog eens van Nederlandse bodem. Het derde en laatste deel van deze trilogie is recent uitgekomen. Liefhebbers van o.a. de Grijze Jager zullen dit zeker waarderen. En vergeet daarna vooral niet De Adelaar en de Koning te lezen.

Thijs Goverde moet gelezen worden, want naar mijn mening is hij één van onze betere schrijvers

Mijn kennismaking met Thijs Goverde begon bij het vorige boek: Wisselkinderen. Het werd meteen één van mijn favoriete boeken van dat jaar. Uiteraard was ik daarom erg benieuwd naar dit boek. En opnieuw weet ik nu al dat dit tot mijn favorieten van dit jaar hoort. Niet alleen door de goede schrijfstijl, maar ook de wijze waarop hij fantasie en werkelijkheid met elkaar weet te combineren. Daardoor zitten er voor de lezer heel veel herkenbare en actuele onderwerpen in.

Het begin is al meteen heerlijk origineel. De schrijver verontschuldigt zich voor de beperkte aantal gebruikte bronnen. Dat komt omdat het verhaal in de toekomst speelt en dan is het nogal lastig om informatie te vinden. Half Nederland ligt onder water en veel Nederlanders zijn verhuisd naar Duitsland. Geld heeft z’n waarde verloren en is vervangen door een puntensysteem. Bezittingen leveren pluspunten op, maar voor privileges heb je juist minpunten nodig. Hoe meer minpunten, hoe hoger je in rang bent.

De boerenfamilie Somers is uitgekozen om één van de soldaten te verzorgen, die niet langer mee kunnen vechten in de oorlog. Ook een buurgezin krijgt een soldaat toegewezen. Deze ‘Eenbeen’, die zoals de naam al zegt een been mist, wordt erg populair bij beide gezinnen. Maar al gauw komen er allerlei geheimen omhoog. En stukje bij beetje loopt het verhaal richting een dramatisch hoogtepunt, die het leven van iedereen flink zal veranderen.

Hoewel het aanbod voor 12+ lezers enigszins beperkt is, komen er hele mooie titels uit. Eenbeen is een heerlijk boek, dat hopelijk meer aandacht van het publiek krijgt dan zijn voorganger. Het zou onterecht zijn, als dit boek verdwijnt in de massa.Thijs Goverde moet gelezen worden, want naar mijn mening is hij één van onze betere schrijvers. Daar mag best meer waardering voor komen.

Kinderboek van de Maand - Mei 2024

De bloementuin is een kleurrijk boek over een belangrijk onderwerp

Prentenboeken zijn niet alleen heel mooi, maar ze lenen zich uitstekend om moeilijke onderwerpen te bespreken. Vooral op het gebied van emoties en gevoelens is dit een zeer goed medium. Want sommige onderwerpen zijn makkelijker uit te leggen als er een plaatje bij staat. En vaak is een voorbeeld handig als een kind niet zo goed weet wat er speelt.

In De bloementuin van Yuna gaat het om mooie en lelijke gedachtes. Yuna heeft een prachtige bloementuin met allemaal kleurrijke en bijzondere bloemen. Voor elke leuke of mooie gedachte komt er een bloem bij. En hoe blijer Yuna is, hoe mooier de tuin wordt. Maar als kinderen op school vervelende dingen over haar zeggen, gaat ze aan zichzelf twijfelen. Ze voelt zich niet meer zo mooi. En als haar vrienden een keer geen tijd hebben om te spelen, komt dat natuurlijk omdat ze haar stom vinden.

In haar tuin groeit ineens een zwarte bloem en hoe meer ze luistert naar haar lelijke gedachtes, hoe zwarter de bloementuin wordt. Want lelijke gedachtes hebben de hinderlijke gewoonte om de mooie te overschaduwen en uiteindelijk te doen vergeten. Maar moeder leert haar, dat ze alleen de mooie bloemen water moet geven. Dan zullen de zwarte bloemen niet helemaal verdwijnen, maar wel heel klein.

De bloementuin is een kleurrijk boek over een belangrijk onderwerp. Het laat niet alleen zien wat het effect is van pesten en luisteren naar de aannames in je hoofd, maar het leer kinderen om niet te snel conclusies te trekken en vooral te luisteren naar de mooie gedachtes. Natuurlijk staat er altijd wel ergens een zwarte bloem, maar als je leert om die zoveel mogelijk te negeren, dan zul je je altijd mooi en gewild voelen. Een waardevolle les die niet vroeg genoeg geleerd kan worden.

Een ideaal boek voor de aankomende zomer

Al heel wat jaren verschijnen er allerlei kinderboeken, die eigenlijk veredelde stripboeken zijn. Niets mis mee en zeer vermakelijk om de vrije tijd mee door te brengen, maar de meeste ouders en leraren zien toch graag wat meer leeswerk. Gelukkig zijn er ook boeken die voor een middenweg gaan. Leesboeken met veel plaatjes en visuele grapjes, maar die toch grotendeels uit tekst bestaan. Zoals bijvoorbeeld Stink tegen Danny.

Cadeaus krijgen is meestal leuk. Soms zijn het hele leuke en soms hele stomme cadeautjes. Zoals bijvoorbeeld een elfendeurtje. Als je die aan de muur plakt en de speciale spreuk zegt, dan kan er wellicht een elfje uit komen. Dan hoop ik wel voor je, dat het niet Stink is.

Stink is een elf met kapotte vleugels en bijna geen magische krachten, maar wel enorm irritant. Danny wil niets liever dan dat Stink weer ophoepelt, maar deze gaat pas weg als ze nieuwe vleugels heeft. En daarvoor moet Stink eerst een goede daad doen. Klinkt simpel, maar dat blijkt juist heel erg moeilijk. Want Stink heeft nergens zin in, behalve Danny pesten.

Danny doet er alles aan om Stink te helpen, maar dan loopt het mis. En vervolgens loopt het nog misser. En uiteindelijk loopt alles volledig uit de hand. Zal het Danny lukken om Stink te helpen? En hoepelt Stink dan eindelijk op? Dat zul je zelf moeten ontdekken.

Stink tegen Danny is enorm grappig. Stink is zo vervelend, dat je er wanhopig van wordt. Maar wanneer er een trol en een gnoom bijkomen, en het eindigt in een enorme puinhoop, wordt het ronduit hilarisch. Dit is een lekker boek met veel actie, dat heerlijk wegleest. Een ideaal boek voor de aankomende zomer.

Atta leest heerlijk weg

Om maar meteen met de deur in huis te vallen: het zou me niet verbazen, als volwassen lezers één en ander aan te merken hebben op dit boek. Zoals bijvoorbeeld het kinderlijke taaltje van de Neanders of de keuze van de schrijfster om een waarheidsgetrouwe beschrijving van de prehistorie deels achterwege te laten. Atta is gewoon een lekker verhaal tegen de achtergrond van het Stenen Tijdperk. En daar zal menig jeugdige lezer zich juist goed in kunnen vinden.

Atta is een dapper meisje, dat weigert om zich aan te passen aan de regels. Zij gaat liever jagen met de mannen, dan noten en vruchten plukken met de vrouwen. Maar daar zit niemand op te wachten. Wanneer ze toch stiekem achter de jagers aansluipt, komt ze bij een confrontatie met mammoeten in de problemen. Ze raakt de weg en haar stam kwijt en heeft geen idee hoe ze terug moet keren. Tot overmaat van ramp moet ze de nacht doorbrengen in de wildernis, waar allerlei gevaarlijke roofdieren rondlopen.

Wanneer ze, deels door kunde en deels door geluk, een leeuw weet te doden en daarbij haar voet flink bezeert, wordt ze gevonden door Noz. Hij is een Neander, een volk dat anders qua uiterlijk en gewoontes is dan de Mengels, het volk waartoe Atta behoort. Hij neemt haar mee naar zijn stam, waar zij vriendelijk wordt ontvangen. Wellicht iets te vriendelijk. Want het lijkt erop, dat ze weinig moeite willen doen om haar terug te brengen naar haar familie. Atta mist haar stam enorm, maar zal ze ooit terugkeren?

Atta leest heerlijk weg. Het verhaal is niet lang, maar daardoor uitstekend voor lezers die wat vlotter door een boek heen willen. Er staan ook prachtige illustraties in van Linde Faas, die je helpen om de sfeer van de wijde natuur te proeven. Vanuit een volwassen standpunt denk ik dat de schrijfster nog best wat te leren heeft, maar door kinderogen gezien is dit een zeer vermakelijk debuut.

Waarom zou je dit boek moeten lezen? Gewoon, omdat het één van de beste boeken van dit jaar is.

Binnen de volwassen literatuur bestaat er de zogenaamde briefroman-genre. Door middel van brieven over en weer wordt het verhaal verteld. Oever is eigenlijk een variant daarop. Maar de brieven zijn alleen afkomstig van Jip, die ze schrijft aan de nieuwe jongen uit haar klas. Het zijn ook geen brieven die bedoeld zijn om verstuurd te worden, maar eerder dagboeknotities waarin Jip haar gevoelens kwijt kan.

De titel heeft me lange tijd bezig gehouden, want Oever, het ex-vriendje van Jip, komt juist bijna niet voor in dit boek. Waarom een verhaal noemen naar de grote afwezige? Waarschijnlijk omdat het juist enorm aansluit op het thema van dit boek. Want Jip wil niets liever dan onzichtbaar zijn voor de wereld. En omdat Oever de aanleiding is waarom Jip niet gezien wil worden. Want sinds de breuk met Oever worstelt Jip enorm met haar identiteit en hoe anderen naar haar kijken.

Belangrijke thema’s in dit verhaal zijn bewustwording en acceptatie. Ongetwijfeld zullen mensen dit snel bestempelen als coming of age, maar daar zou je dit boek tekort mee doen. Hoewel de hoofdpersoon een tiener is, had die net zo goed volwassen kunnen zijn. Oever is dan ook een YA-boek dat tegelijk volwassen als jeugdig van toon is

Zeker in het begin moet je dit boek een beetje over je heen laten komen. Lange tijd vroeg ik me af waar het verhaal naartoe ging, maar aan het einde wordt alles helemaal duidelijk. Het is geschreven in korte hoofdstukken, waardoor het heerlijk eenvoudig leest. En waarom zou je dit boek moeten lezen? Gewoon, omdat het één van de beste boeken van dit jaar is.

Kinderboek van de Maand - Juni 2024

Een heerlijk voorleesboek, met een goede en leerzame boodschap.

Soms hebben kinderen, net als veel volwassenen, een iets te groot ego. Dan vergeten ze te snel om anderen ook wat te gunnen. En als de ander dit ook een beetje vergeet, dan bestaat er de kans dat uiteindelijk geen van tweeën meer iets heeft. Dat ontdekken beer en draak in dit verhaal.

Bij de brug staan beer en draak elk aan één kant. Allebei willen ze oversteken, maar ze vertikken het om de ander voor te laten gaan. Liever proberen ze elkaar te overtuigen waarom zij juist voorrang moeten krijgen. De discussie loopt hoog op en ondertussen hebben ze niet door, dat de brug steeds verder kapotgaat. Totdat het te laat is en de brug voor een laatste keer krak zegt en beer en draak omlaag storten in het water. Maar soms als er iets kapot gaat, komt er iets mooiers voor terug. Zoals een bijzondere vriendschap.

Beer of draak is erg leuk geïllustreerd en vooral de brug, die op elke bladzijde onder de voeten van beer en draak een stukje verder afbreekt, is erg grappig. Door de geregelde voorbijkomende ‘krak-geluiden’ wordt het ook visueel erg humoristisch. De korte zinnen en dialogen lezen erg lekker en speels. Een heerlijk voorleesboek, met een goede en leerzame boodschap.

Yorick Goldewijk blijft keer op keer verrassen, en dat is echt heel knap!

Als je de boeken van Yorick Goldewijk leest, zul je een bepaalde tendens ontdekken. Hij neemt namelijk altijd iets dat bekend is, en laat de lezer daar op een heel ander manier naar kijken. De ringen om Saturnus zijn wachtrijen voor een loket, de tuinen liggen bezaaid met bladeren, die veranderen in draken en andere dingen, en in een bioscoop draait geen film over het verleden, maar de geschiedenis zelf. In zijn nieuwste boek willen alle dieren anders zijn. Zelfs de zwijgende boom kan praten, hoewel hijzelf zegt dat het maar alsof is.

De boom die een wereld was is een bundeling verhalen, die met elkaar verbonden zijn. De luiaard in het ene verhaal zwemt in de vijver van de snoeken uit het volgende verhaal. En soms duurt het een paar verhalen, voordat een bepaald dier weer terugkomt. Maar uiteindelijk is iedereen met elkaar verbonden, zoals de lampjes van de slinger die in de boom hangt.

De verhalen beginnen meestal heel gewoon, maar alle dieren willen iets anders dan bij hun natuur hoort. Daardoor krijgt het steeds een verrassende draai en wordt het soms zelfs magisch-realistisch. De dieren hebben menselijke trekken en gedachten. Daarmee kunnen we dit zien als een collectie moderne fabels.

Tussendoor staan allerlei illustraties van Jeska Verstegen en deze zijn wonderschoon. De afbeeldingen zijn dromerig, magisch en sprookjesachtig. Sommige zou je het liefst op posterformaat willen hebben om in te lijsten. 

Dit boek is grotendeels eenvoudig te volgen, maar soms ook best uitdagend. Mijn advies is dan ook om dit niet te snel te lezen, maar tussendoor even stil te staan en na te denken over het verhaal. Daarmee kan het ook interessant zijn om de verhalen klassikaal te behandelen.

Yorick Goldewijk blijft keer op keer verrassen, en dat is echt heel knap!

Een prachtig boek, dat je als lezer de wanhoop van een gesloten kind laat ervaren

Hoewel ik zeker een voorstander ben van laagdrempelige boeken, ben ik ook zeer blij dat er boeken uitkomen die wat meer eisen van kinderen. Ze bieden de schrijver de kans om een verhaal wat dieper uit te werken. Want ook kinderen hebben te maken met levensvragen en verantwoordelijkheden. Ook zij worstelen met alledaagse en bijzondere problemen, die voorbijkomen in hun leven. Dan kan een herkenbaar verhaal net een steuntje in de rug zijn of een manier om begrip te krijgen voor andermans problemen.

In Salto komen meerdere personen voorbij, die allemaal hun eigen problemen hebben. De hoofdpersoon is Alfur, die de neiging heeft om teveel over zaken na te denken en zichzelf verantwoordelijk voelt voor zijn eigen en andermans problemen. Wanneer blijkt dat zijn kleine broer autistisch is, heeft hij enorm veel moeite om dit te accepteren. Hij wil persé bewijzen dat Eiki net zo normaal is als elk ander kind.

Zijn ouders moeten ook omgaan met de situatie en daardoor botst het tussen hen en Alfur. De enige die hem wellicht zou kunnen helpen, is zijn tante. Maar die lijkt zelf al meer dan genoeg aan haar hoofd te hebben. En als er ook nog sprake is van een verhuizing, waardoor hij zijn beste vriend zal kwijtraken en zal moeten stoppen met turnen, wordt Alfur steeds wanhopiger. De grote vraag is, hoe hij alles kan verwerken en of hij in staat is om anderen te betrekken in zijn problemen.

Salto is een prachtig boek, dat je als lezer de wanhoop van een gesloten kind laat ervaren. Het is een belangrijke les naar kinderen en volwassenen toe, om te beseffen dat je als kind niet verantwoordelijk bent voor de zaken van je ouders. Ook is het een les om te begrijpen dat het vaak genoeg is om er voor een ander te zijn. Maar boven alles is het gewoon een enorm mooi boek, dat je eigenlijk niet mag laten liggen.

Een heerlijk boek voor liefhebbers van thrillers met een gruwelijk randje

Thrillers voor de jeugd zijn tegenwoordig een zeer populaire genre, maar toch is het nog een relatief nieuwe stroming. Maren Stoffels is één van de eerste schrijvers die zich hier aan waagde, en nog steeds behoort zij overduidelijk tot de top. Dat bewijst ze opnieuw met haar nieuwste boek, waarin we al meteen vanaf het begin te weten komen, dat de hoofdpersoon vermoord is. Er is alleen wel één probleempje. We hebben dan wel één lijk, maar ook drie daders die elkaar totaal tegenspreken. Dit is de basis voor een spannend en bizar avontuur.

Mirza mist spanning in haar leven. Als er plots een uitdaging op haar weg komt, kan ze dan ook geen nee zeggen. Maar soms is dat wel het beste antwoord. Ze wordt door een mysterieus persoon uitgedaagd om gevaarlijke opdrachten te doen. De opdrachten krijgt ze via haar telefoon. Maar wanneer Mirza ontdekt dat dit geen gewoon spelletje is, blijkt het onmogelijk om eruit te stappen. Ze moet doorgaan tot het einde, zodat haar grootste geheim niet bekend wordt gemaakt.

Hoewel je vanaf het begin weet hoe het afloopt, blijft er nog veel te ontdekken voor de lezer. Waarom wordt Mirza uitgedaagd? Wie is er nu uiteindelijk de dader? En waarom beweren drie personen met tegenstrijdige getuigenissen, dat zij het gedaan hebben?

Net als in eerdere boeken heeft Maren Stoffels weinig medelijden met haar hoofdpersoon. Verwacht bij haar dan ook niet een happy end of zoete verhaallijnen. Haar verhalen kunnen alle kanten op gaan en daardoor zijn ze juist zo boeiend. Mysterie Guest is opnieuw een heerlijk boek voor liefhebbers van thrillers met een gruwelijk randje.

Kinderboek van de Maand - Juli 2024

Een erg mooie levensles verpakt in een minstens zo mooie uitvoering.

In veel buitenlandse culturen kent de keuken een zeer bijzonder ingrediënt, waardoor elke maaltijd nog vele malen lekkerder smaakt. Dat ingrediënt heet delen. Het is een ingrediënt dat je pas op waarde kunt schatten, wanneer je het geproefd hebt. En als je geluk hebt, dan is er een oma, moeder of iemand anders om je daarmee kennis te laten maken. Wellicht een oma zoals de schrijfster van dit boek had, en aan wie zij dit verhaal heeft opgedragen.

Omu heeft een grote pan met stoofpotje gemaakt. Uit de pan komt een heerlijke geur, die via het raam en de deur uiteindelijk de straat bereikt. Al snel hoort Omu een klop, twee kloppen, drie kloppen op de deur. Steeds staat er iemand anders, die nieuwsgierig is naar die lekkere geur. En Omu geeft iedereen wat van de stoofpot. Maar als ze in de avond zelf wil eten, blijkt de hele pan leeg te zijn. En dan klinkt er op de deur: Klop! Klop,klop! klop, klop, klop! Wat nu?

Dit prachtige prentenboek, dat opgebouwd is uit tekeningen en collages, is een ode aan oma’s die waardevolle lessen geven en die kinderen leren om gul te zijn naar anderen. Daarnaast is het ook een verhaal over dankbaarheid. Want een goede daad doen mag dan wel vanzelfsprekend zijn, maar een goede daad ontvangen is dat niet.

Dankjewel, Omu! is een erg mooie levensles verpakt in een minstens zo mooie uitvoering

Heerlijke aanrader voor deze zomermaanden!

Prettig gestoorde kinderboekenschrijvers zijn niet persé noodzakelijk, maar wat is het toch fijn dat ze er zijn. Vooral als die schrijver Kelly van Kempen heet. Dan kun je letterlijk alles verwachten. Van broertjes met takken en kraaien als haar tot rondvliegende ogen aan draadjes. Maak kennis met de meest ongewone familie De Vries van Nederland, of zoals de omgeving zegt: De Vriezels.

Meneer Benali, de plaatselijke makelaar, staat klaar om de familie te ontvangen. Hij heeft een heerlijk doorsnee huis uitgezocht, dat ideaal is voor een doorsnee gezin De Vries. Die valt nog flauw als ze voor zijn neus staan. Ja, zie je! Daar gaat hij al. Niet eens vanwege moeder en zoon bij wie er takken uit hun hoofd groeien, of vader die een wandelend standbeeld lijkt. Dat kan hij met een beetje moeite nog aan. Maar als de ogen van dochter Appel uit hun oogkassen vliegen en in de fontein belanden, dan wordt alles even zwart.

Hiermee is de toon gezet en begint één van de gekste en leukste verhalen, die je dit jaar zult tegenkomen. Want ik kan gerust zeggen, dat het hilarisch wordt. Maar de familie is niet zomaar aan komen waaien. Hoewel de Vriezels vriendelijke griezels zijn, is er ook een groep Griezels (met hoofdletter), die uit levensgevaarlijke monsters bestaan. Moeder is lid van een organisatie, die jaagt op deze monsters.

Er gaat een gerucht dat de zus van Dracula in de buurt uithangt en moeder moet haar vangen, voordat er ongelukken gebeuren. Maar de jacht op Gavrila duurt al een jaar en blijkt de moeilijkste opdracht ooit te zijn. En door een aantal gebeurtenissen blijkt er haast geboden, want de Vriezel-kinderen blijken in gevaar te zijn.

Het verhaal klinkt misschien spannend, maar is vooral ontzettend grappig. Met name die loszittende ogen van Appel zijn hilarisch. Het boek krijgt van de uitgever een stempel Makkelijk lezen, en dat klopt helemaal. Het is een combinatie van een beetje griezelig, een beetje vies (oké, soms lekker goor) en heel veel humor, waardoor dit ideaal is voor jonge lezers. En het staat nu eens niet vol met plaatjes en strips. Het is van begin tot einde een echt leesboek. Heerlijke aanrader voor deze zomermaanden!

Een bijzonder rijk boek, waarmee Jacques Vriens de huidige lezers echt iets te bieden heeft

Ik zal maar meteen met de deur in huis vallen: toen Code Kattenkruid, één van de beste jeugdboeken van de laatste tien jaar, geen enkele boekenprijs behaalde, was ik werkelijk stomverbaasd. Ik hoop dan ook van harte, dat Kermiskind niet hetzelfde gaat overkomen. Dit boek behoort gerust tot één van de beste boeken van dit jaar en is wat mij betreft een zeer grote kanshebber voor de grote prijzen.

Het verhaal speelt zich af in Nederland van de jaren 20 van de vorige eeuw. We volgen een kermisfamilie, die toneelvoorstellingen geven. Rosa is de dertienjarige dochter van de directeur,maar in tegenstelling tot de rest van de familie heeft zij weinig met toneelspelen. Het liefst zou ze onzichtbaar zijn voor iedereen.

De weesjongen Teunis is juist het tegenovergestelde van haar. Hij doet niets liever dan toneelspelen en is dan ook een natuurtalent. Maar helaas moet de oom van Rosa niets van hem hebben, omdat Teunis een geheim heeft. Een geheim dat hem en het toneelgezelschap in grote problemen kan brengen.

Kermiskind is een prachtig verhaal over mensen, die door de samenleving met de nek worden aangekeken. Of zoals Annie M.G. Schmidt ooit schreef, een aria voor de paria. We maken kennis met Nederland voor de oorlog en krijgen een inkijkje in de kermiswereld. Kermiskind gaat over mensen die gewoon zichzelf willen zijn, maar daarmee worstelen omdat ze dat niet mogen

Een bijzonder rijk boek, waarmee Jacques Vriens de huidige lezers echt iets te bieden heeft. Net als Code Kattenkruid is dit een verhaal om over na te denken en over na te praten.

Dus hooggeëerd publiek, kom dat zien! Ga dit lezen! (En laat die prijzenregen maar vallen

Een prachtig boek waar je dit jaar eigenlijk niet omheen kunt.

In juli is het tien jaar geleden dat het vliegtuig MH17 uit de lucht geschoten is boven Oekraïne. En helaas is bij het verschijnen van dit boek de situatie daar weinig veranderd. Meneer Bart is een eerbetoon aan de leraar Bart, die samen met zijn vriendin in dat bewuste vliegtuig zat. Toch is dit boek geen beschrijving van de ramp, maar vooral een verhaal over het laatste schooljaar. En daarmee is het ook een eerbetoon aan leraren in het algemeen, die soms met heel veel moeite voortdurend klaar proberen te staan voor hun leerlingen.

Sanne gaat naar groep 8. Haar klas is niet makkelijk en Sanne hoopt dat dit laatste schooljaar eindelijk wat leuker zal verlopen. Meester Bart staat bekend als een enorm leuke leraar, dus daar zal het niet aan liggen. Maar helaas is er een nieuwe leerling bijgekomen. Dennis is bij zijn vorige school weggestuurd en al snel wordt duidelijk waarom.

Rondom Dennis vormt zich een clubje klasgenoten, die zich steeds meer gaan misdragen. Zelfs meester Bart heeft geen invloed op hen. Dat laatste schooljaar wordt een regelrechte hel voor Sanne en meester Bart. Enig lichtpuntje voor Bart is de aankomende schoolvakantie. Samen met zijn vriendin gaat hij op vakantie naar Australië. Maar helaas zal het vliegtuig nooit aankomen.

Rondom Dennis vormt zich een clubje klasgenoten, die zich steeds meer gaan misdragen. Zelfs meester Bart heeft geen invloed op hen. Dat laatste schooljaar wordt een regelrechte hel voor Sanne en meester Bart. Enig lichtpuntje voor Bart is de aankomende schoolvakantie. Samen met zijn vriendin gaat hij op vakantie naar Australië. Maar helaas zal het vliegtuig nooit aankomen.

Een prachtig boek waar je dit jaar eigenlijk niet omheen kunt.

Kinderboek van de Maand - Augustus 2024

Briljant!

Er komen regelmatig prentenboeken uit betreffende het thema groot en klein. Nu is er weer een nieuw boek. De vogel Oscar is groot en de worm Steef is kl… Wacht even, waar is Steef eigenlijk? Zonet zat hij er nog. Oscar, wat weet jij daar van af? OSCAR!!! Spuug uit!

Tja, de makers willen wel heel graag uitleggen, wat het verschil is tussen groot en klein, maar Oscar lijkt maar niet mee te willen werken. Wat is het toch een vervelende vogel. Zo komt het toch niet… OSCAR!!! Spuug uit!

Wat een hilarisch boek is dit. Je snapt natuurlijk dat het een hele andere kant op gaat, dan wat je in eerste instantie denkt. Keer op keer verpest die stomme vogel het verhaal, maar gelukkig letten we met z’n allen een beet je op… Steef? Waar is die nu weer? OSCAR!!! Spuug uit! Nu!

De tekeningen zijn net zo grappig als het verhaal. Wie heeft Steef opgegeten? is weer een echte aanrader waar peuters en kleuters (en ouders) gegarandeerd om zullen schateren. En ik verklap niks, maar het einde is zeer verrassend en… Wacht! Waar is…?

Briljant!

Een stukje filosofie verpakt in een zeer aantrekkelijk jasje

Donsdag mag eruit zien als een prentenboek of een voorleesboek, maar zelf plaats ik het liever tussen de zelfleesboeken. Dit is een verhaal over vriendschap en wat je kunt vinden en verliezen in het leven. Een stukje filosofie verpakt in een zeer aantrekkelijk jasje, mede dankzij de prachtige illustraties van Jeska Verstegen.

Gaston is een vriendelijke, maar stille jongen. Wanneer door een stom ongeluk zijn vriend Fons boos op hem wordt, heeft hij niemand meer om mee te spelen. Zijn opa geeft hem een eendenkuiken, en al snel ziet Gaston het als zijn beste vriend ziet. Daarom noemt hij de eend Fons.

Ondertussen blijkt Gaston over niet al te lange tijd een grote broer te worden. Met de komst van de baby verandert ineens alles binnen het gezin. Gaston heeft het daar moeilijk mee, en tot overmaat van ramp is op een dag de volwassen geworden eend weggevlogen. Gaston besluit op zoek te gaan. Hij leert dat je soms iets kunt kwijtraken, maar dat er ook iets voor in de plaats kan komen.

Vlaamse kinderboekschrijvers liggen wat moeilijker op de Nederlandse markt. Ongetwijfeld heeft dat te maken met de voorkeur van de Nederlandse jeugd voor makkelijke en luchtige teksten. Om verschillende redenen vind ik dat jammer. De toon van Vlaamse boeken is wellicht wat serieuzer, maar het taalgebruik is daarom ook net wat voller en uitdagender. Zeker voor de leeftijdcategorie 7+ is dat een welkome aanvulling, omdat het aanbod voor deze doelgroep zo langzamerhand wel erg saai aan het worden is. Het lijkt me een goede zaak dat er altijd een brede keuze is en dat kinderen voortdurend uitgedaagd blijven worden. Donsdag is dan wel geen boek dat makkelijk zal scoren, maar dat wel inhoud heeft.

Een eerlijk boek over transitie, een onderwerp waar nog te weinig over geschreven is en waarvoor nog te weinig begrip is.

Onze samenleving wordt steeds gevarieerder en het is mooi om dat ook terug te zien in het aanbod aan jeugdboeken. Om meerdere redenen is dat heel belangrijk. De jeugd moet een goed beeld krijgen van de samenleving. Ze moeten zichzelf kunnen herkennen in de boeken of bekend worden met de leefwereld van anderen. En door deze kennis leren ze hopelijk ook verdraagzaam te zijn naar anderen.

Met andere ogen draait om de vraag waarom mensen zo boos kunnen zijn op anderen, alleen omdat ze niet in een standaard hokje passen. Waarom is het voor sommigen toch zo moeilijk om anderen de ruimte te gunnen om hun eigen leven te leiden? Mensen zoals de ouders van Robin, die niet willen dat hun zoon omgaat met Noa, omdat ze iets te weten zijn gekomen over één van haar moeders.

Noa heeft één hartewens. Zij wil een bekende vlogger worden. Daarom maakt zij filmpjes van haar dagelijks leven. Op haar nieuwe school maakt ze al snel twee vrienden, Marijn en Robin. Wanneer ze samen een opdracht voor school moeten maken, sluit Robin zich op de tweede dag aan bij een andere groep en lijkt hij Noa volledig te negeren. Wanneer Noa en Marijn de reden te weten komen, besluiten ze hun opdracht te gebruiken om meer bekendheid te geven aan de situatie rondom Noa’s moeder.

Eindelijk is er een goed jeugdboek over mensen die zich niet thuisvoelen in het lichaam waarin ze geboren zijn. Dit soort verhalen neigen weleens te verzanden in een hoop boosheid. Maar het fijne van Met andere ogen is, dat de toon positief blijft. Naast een erg goed verhaal schept het ook een stuk bewustwording en daarbij is er ook oog voor de moeilijkheden en de pijn die hiermee gepaard gaan. Een eerlijk boek over transitie, een onderwerp waar nog te weinig over geschreven is en waarvoor nog te weinig begrip is. Hoewel de uitgever aangeeft dat dit boek bedoeld is voor 12+, ben ik van mening dat dit ook voor iets jonger geschikt is.

Een klein, maar groots avontuur over moed, acceptatie en vriendschap.

Wanneer je de puberleeftijd bereikt, komt er ineens van alles op je af. Je ontdekt een hoop nieuwe gevoelens en meer dan de jaren ervoor wordt je bewust van wie je bent. Maar voor sommige jongens en meisjes is dat extra moeilijk. Ze moeten hun weg zoeken in een samenleving waar ze zich niet helemaal vrij voelen. En juist daarom is het fijn dat er schrijvers als Dolf Verroen zijn. Hij is niet bang om met zijn jeugdboeken grenzen op te zoeken. Juist daarom is de worsteling van de jonge homoseksuele Jasper in Een regenboog in mijn kast zo herkenbaar voor lezers.

Jasper heeft moeite om zijn gevoelens te tonen aan de buitenwereld. Hij valt op jongens en beseft dat zijn omgeving daar wellicht moeite mee heeft. Zijn ouders en oma Truus weten het wel en hebben er totaal geen probleem mee. Oma Truus, een pittige dame die zich niets door anderen laat vertellen, geeft Jasper een riem met regenboogkleuren. Daarmee kan hij uit de kast komen wanneer hij er klaar voor is. Maar voorlopig ligt de riem letterlijk in de kast.

Hij stoeit met verliefdheid, lustgevoelens en de vraag of hij wel normaal is, precies zoals je van een ontdekkende puber mag verwachten. Zijn twee beste vrienden weten niet dat hij op jongens valt, en Jasper is bang dat ze hem zullen laten vallen als ze daar achterkomen. Een angst, die uiteindelijk niet ongegrond is. Maar Jasper weet ook dat er ooit een moment komt, dat hij eindelijk de riem uit de kast zal halen en iedereen zal laten zien wie hij is.

Een regenboog in mijn kast vormt een prachtige tweeluik met zijn voorganger Niemand ziet het. In zijn vorige boek beschreef Dolf Verroen zijn eigen worsteling in de jaren na de oorlog en nu verplaatst hij zich in de kinderen van tegenwoordig. Hoewel de worstelingen altijd hetzelfde zullen zijn, kent de nieuwe tijd ook nieuwe uitdagingen. Ondanks dat de schrijver qua leeftijd ver van de jeugd staat, weet hij door zijn eerlijke toon heel dicht bij de lezer te blijven. Juist omdat hij tegelijk heel dicht bij zichzelf blijft.Hoewel dit boek al geschikt is voor 10+, sluit het naar mijn mening nog net wat beter aan bij de belevingswereld van 12-jarigen en ouder.

Een klein, maar groots avontuur over moed, acceptatie en vriendschap.

Kinderboek van de Maand - September 2024

Waanzinnig leuk en een enorme aanrader om samen met het kind te doen.

Kartonnen boekjes komen niet vaak voor in mijn maandtips, omdat de meeste eigenlijk voor zeer jonge kinderen bedoeld zijn. Maar soms zitten er zulke leuke titels tussen, dat het jammer zou zijn om ze niet te behandelen. Laat maar dicht! is echt hilarisch en kan wat mij betreft nog uitstekend voor de jongsten van deze leeftijdsgroep.

Dit is een interactief boek, en dat betekent dus dat je als lezer actief moet meedoen met het verhaal. Sla de bladzijde om, ontdek wat er mis is gegaan en probeer dat op te lossen door de bijbehorende opdracht uit te voeren. Soms moet je zoeken, soms het boek tikken of schudden, en soms juist doodstil zitten. Maar waarom eigenlijk?

Nou, op de voorkant zie je vijf dieren in een kooi. Had je het boek dichtgelaten, dan was er niks aan de hand. Maar zodra je de eerste bladzijde omgeslagen hebt, is de kooi open. En voor je het weet, zijn alle dieren ontsnapt. Tja, dan is het jouw opdracht om te zorgen, dat ze ook weer allemaal terugkomen. Maar dat is nog helemaal niet zo makkelijk, want de dieren laten zich niet zo snel vangen.

Je komt in de gekste situaties terecht en steeds als je een probleem hebt opgelost, sta je weer voor een nieuw probleem. Zal het je lukken om ze allemaal weer in de kooi te krijgen? En zo ja, laat je daarna de kooi dicht, of sla je stiekem toch weer die eerste bladzijde om? 

Ik heb hier enorm om moeten lachen. Niet alleen om de dieren, die er heel grappig uitzien, maar ook om de verschillende twists. Laat maar dicht! is waanzinnig leuk en een enorme aanrader om samen met het kind te doen.

Een heerlijk zelfleesboek voor de wat jongere lezers

Lekker eigenwijs! is het thema van de Kinderboekenweek. Eindelijk weer een echt leuk thema, dat goed bij het jeugdige publiek aansluit en goed past bij een hoop enorm leuke kinderboeken. Zoals dit boek waarin drie avonturen van het Vikingmeisje Dagfrid staan.

Dagfrid is niet zoals alle andere meisjes en vrouwen uit haar dorp. Zij wil geen jurk aantrekken, niet haar haar in de gebruikelijke rolletjes dragen, en vooral geen vis koken. Want hoewel alle Vikingen dol zijn op vis, heeft zij daar een gruwelijke hekel aan. Nee, er is één ding wat zij het allerliefst wil doen, en dat is op ontdekkingsreis gaan. Maar dat mogen alleen de mannen uit het dorp. Maar als de anderen denken dat Dagfrid zich zal aanpassen aan hun gebruiken, dan vergissen ze zich flink. Ooit zal Dagfrid op reis gaan. Daar is ze van overtuigd.

Dagfrid is een heerlijk zelfleesboek voor de wat jongere lezers. De avonturen zijn zeer grappig zonder al te spannende momenten, waardoor ze geschikt zijn voor alle kinderen. Hoewel er veel humor in zit, krijgt het nergens een flauwe ondertoon. Dat is fijn, want makkelijk leesbaar betekent natuurlijk niet dat het vooral aan elkaar hangt van flauwe grappen. Dagfrid, het eigenwijze Vikingmeisje is een zeer fijn boek dat garant staat voor een hoop leesplezier..

Dit is een boek, dat je niet zomaar even dichtslaat als je klaar bent met lezen.

De laatste tijd heb ik een hoop erg mooie jeugdboeken gelezen, maar een paar titels vond ik zelfs nog mooier dan de rest. De zomer die alles was is één van die boeken. Een prachtig verhaal over twee bijzondere kinderen en de tijd, die voor de één te vlug gaat en de ander te langzaam.

Puca is net klaar met de lagere school en kan niet wachten om eindelijk naar de middelbare school te gaan. Daar heeft ze een goede reden voor. Haar klasgenoten vinden haar raar. Als ze naar een nieuwe school gaat, kan ze weer helemaal opnieuw beginnen. Maar eerst moet ze nog de zomervakantie door zien te komen. Zes lange, lange weken die eindeloos lijken te duren.

Dan ontmoet ze Rover, die er juist alles aan wil doen om de dagen zo lang mogelijk te laten duren. Hij wil het liefst zichzelf elke seconde van de dag vervelen, zodat de tijd zo langzaam mogelijk voorbij gaat. En daar heeft hij een goede en tragische reden voor.

Puca en Rover sluiten vriendschap. Voor het eerst ervaart Puca hoe bijzonder dat is. Langzamerhand groeit de vriendschap tot een speciale band. Maar wanneer ze het geheim ontdekt van Rover, wil zij niets liever dan de tijd stilzetten. Deze zomer die alles is, mag nooit meer ophouden. Maar natuurlijk is dat onmogelijk.

De zomer die alles was is een wonderschoon boek met een zeer emotioneel einde. Wanneer de tijd echt echt even stopt voor Puca, ervaar je dat als lezer ook. Hoewel je beseft hoe het moet eindigen, wordt je toch even stil. Dit is een boek, dat je niet zomaar even dichtslaat als je klaar bent met lezen.

Wat een heerlijk boek is dit en wat heb ik hiervan genoten.

Bijna had ik dit boek over het hoofd gezien, maar gelukkig had de uitgever een leesexemplaar naar de winkel gestuurd. Vanaf de eerste bladzijde kreeg ik het gevoel, dat dit wellicht een verhaal zou zijn dat me enorm zou pakken. En dat bleek te kloppen. Wat een heerlijk boek is dit en wat heb ik hiervan genoten.

Jay gaat elk jaar met zijn ouders naar een bepaalde camping in Frankrijk. Dit jaar kijkt hij meer dan ooit uit naar het weerzien met zijn vrienden. Door de gevolgen van covid is zijn leven volledig op z’n kop komen te staan. De sportschool van zijn vader is failliet gegaan, zijn vader heeft longcovid en kan daarom helemaal niks meer, en de financiële situatie van het gezin is dramatisch.

Jay heeft het erg moeilijk, want ineens kan er niks meer. Zelfs zijn vrienden trakteren op een drankje is een enorme aanslag op zijn budget. Toch zijn er ook nog lichtpuntjes. Zijn vrienden zijn geweldig gezelschap en bij de receptie werkt het mooiste meisje ter wereld. Maar Lilou heeft een vriend en lijkt onbereikbaar. Idris, zijn beste vriend op de camping, pusht hem om er toch werk van te maken. En Lilou lijkt ook wel interesse te hebben. Of is dat de wens van zijn gedachte?

Vanavond bij de rivier is een zeer aanstekelijk, hedendaags verhaal dat goed aansluit bij onze echte wereld. Niet alleen omdat het een portret is van jongeren van nu, maar ook vanwege de realistische insteek. Veel mensen hebben te maken met de gevolgen van longcovid, en Elin Meijnen laat zien hoe vergaand de gevolgen kunnen zijn voor een jongere die daar mee te maken heeft. Maar ondanks de moeilijkheden die voorbijkomen, is het vooral ook een vrolijk boek geworden. Het plezier van de kinderen en de jongeren op de camping is erg aanstekelijk. Als lezer zou je het liefst ook een tentje op willen zetten en aanschuiven bij de personages.

Wat een geweldige traktatie voor liefhebbers van een lekkere romcom.

Kinderboek van de Maand - Oktober 2024

Een heerlijk voorleesverhaal, waar je als ouder ook van zult genieten.

Het leuke van kleine en minder bekende uitgevers is, dat ze vaak een wat ander aanbod hebben dan de grotere jongens. Ze hebben een bepaalde doelstelling en zoeken boeken die daar bij passen. Uitgeverij Boycott staat bijvoorbeeld voor uitzonderlijke illustraties en boeken die de fantasie van kinderen prikkelen. En dat zien we terug in het spetterende prentenboek Een avontuur voor Lia en Leeuw.

Lia zoekt een huisdier waarmee ze op avontuur kan gaan. Leeuw zoekt een huisdier die alles doet wat hij zegt. En allebei zijn ze heel eigenwijs. Wanneer ze elkaar ontmoeten, besluiten ze elkaar als huisdier te nemen. Maar Leeuw wil geen avontuur en Lia wil niet doen wat Leeuw vraagt. Uiteindelijk gaan ze toch samen op pad, want ze zijn best nieuwsgierig wat ze zullen ontdekken. Maar als hun avontuur wel heel spannend wordt, hebben ze gelukkig elkaar nog. Dat is het begin van een mooie vriendschap tussen twee eigenwijze avonturiers.

De illustraties spetteren aan alle kanten. De tekenstijl is los en vrij en daardoor ook erg speels. Door het gebruik van pentekeningen krijgt het een beetje de sfeer van een strip, wat heel leuk oogt. Een avontuur voor Lia en Leeuw is vrolijk boek, dat goed aansluit bij de fantasierijke beleving van jonge kinderen. Een heerlijk voorleesverhaal, waar je als ouder ook van zult genieten.

Dit boek is lekker anders. Lekker eigenwijs!

Denk aan monsters. Gelukt? Oké, denk dan nu aan familie? Wat zeg je? Addams Family? Je komt in de buurt, maar dit is toch anders. Anders Grissel om precies te zijn. Anders is een monster, maar zelfs de familie Grissel heeft nog nooit zo’n monster gezien. Hij heeft tien vingers, tien tenen, geen lange vampiertanden of een harig gezicht en hij zweeft niet 70 centimeter boven zijn babybedje. Je zou haast zeggen dat hij een gewoon mens is.

In paniek verzint vader Grissel een smoes. Als Anders tien wordt, zal hij veranderen in een vreselijk monster. Iedereen is tevreden. Maar als de tien jaar voorbij zijn, is Anders nog net zo normaal als elk gewoon mens. En dus moet hij dan maar naar een gewone mensenschool gaan. Maar daar blijkt iedereen doodsbang voor Anders te zijn, hoewel hij zich net zo gewoon gedraagt als iedereen.

Wanneer hij buiten zijn schuld om van school wordt gestuurd, besluit Anders onder een geheime identiteit naar een andere school te gaan. Niemand weet dat hij een Grissel is, en eindelijk kan Anders een normaal leven leiden. Helaas voor hem en zijn familie is er iemand in de stad, die alles op alles zet om de familie weg te jagen. En opnieuw staat het leven van Anders volledig op z’n kop. Wanneer zal hij eindelijk als een gewoon mens kunnen leven? En wil hij dat eigenlijk wel?

In dit boek is niets zoals het lijkt. Het is geen griezelboek, maar een lekker en zeer grappig avontuur over een jongen die zichzelf wil zijn, maar daar eigenlijk geen kans voor krijgt. En de monsters zijn menselijker dan de meeste mensen, terwijl juist een mens het echte monster in dit verhaal blijkt te zijn. Dit boek is lekker anders. Lekker eigenwijs!

De magische armband leest erg prettig.

In het Engels bestaat er een uitdrukking: beoordeel een boek niet op basis van de omslag. Een waarheid als een koe, want op basis van de buitenkant had ik dit boek weinig kans gegeven. Maar het verhaal blijkt juist erg leuk te zijn en inhoud te hebben. Het gaat namelijk over de waarde van echte vriendschap.

Becca is een meisje, dat erg veel moeite heeft met sociale contacten. Ze heeft dan ook maar één vriendin. Wanneer deze de vriendschap opzegt, stort de wereld van Becca in elkaar. Op dat moment ontvangt ze een geheimzinnig pakje waarin een armband en een boodschap zit. Als ze de armband omdoet, mag ze één wens doen.

Ze neemt het niet serieus, maar toch doet ze de armband om. Wanneer ze wenst dat iedereen haar vriend is, pakt dat heel anders uit dan gedacht. Ineens wil iedereen haar aandacht en natuurlijk loopt dit snel uit de hand. Want de mensen om haar heen gaan heel ver om bij haar op te vallen.

Becca is helemaal niet blij met de situatie. Alles staat op z’n kop en ze beseft dat de vriendschappen niet echt zijn. Wanneer ze besluit om de armband af te doen, blijkt dit niet mogelijk. De armband zit muurvast en haar probleem wordt steeds groter. Het enige wat ze wilde was een echte vriendschap, maar zolang die armband z’n werk doet, is de kans klein dat ze weer een normaal leventje zal leiden.

De magische armband leest erg prettig. Het verhaal is leuk en grappig, maar door de serieuze ondertoon is het zelfs heel boeiend. Vergeet dus de omslag en ga dit lezen, want het is echt de moeite waard.

Bijzonder knap stukje werk!

De boeken van Selma Noort zijn, in tegenstelling tot veel andere jeugdboeken, moeilijk samen te vatten in een paar zinnen. Dat komt omdat zij haar avonturen verpakt in een hoop alledaagse situaties, die eigenlijk belangrijker zijn dan de hoofdlijn. Zo zul je aan het einde van Als de hemel valt waarschijnlijk denken ‘is dat alles’, terwijl de belangrijkste boodschap juist zit in de weg naar dat einde.

Het verhaal begint met een pelgrim, die op de treden van een piramide een baby vindt. Het meisje krijgt de naam Rosa en groeit op binnen een gelukkig gezin. Helaas is de situatie in het land minder voorspoedig. Verschillende groeperingen grijpen na elkaar de macht en het volk wordt onderdrukt.

Wanneer de familie wordt opgepakt, weet Rosa te ontsnappen. Na een verblijf in een bergdorpje, waar ze opnieuw een gelukkig leven leidt, komt ze door toedoen van een jaloerse vrouw terecht in een weeshuis. Daar ontmoet ze Sorpreso, die net als zij gevonden is op de trappen van een piramide. Beiden hebben zij in hun hoofd een bijzondere boodschap, waarvan ze de betekenis niet weten.

Door een oproep te plaatsen via het internet, ontdekken zij dat er wereldwijd meer mensen zoals zij zijn. Het lijkt erop, dat zij onderdeel zijn van een bijzonder plan, die de toekomst van de mensheid zal kunnen bepalen. Zal hun samenkomst het einde betekenen of een nieuw begin?

In Als de hemel valt wordt de mensheid als het ware van buitenaf bekeken. We zien door het boek heen de goede en slechte kanten van de mens. En op zeker moment zullen onze daden gewogen worden. De vraag is of we uiteindelijk zullen slagen of falen.

De inspiratie voor dit verhaal komt voort uit de beroemde Nazcalijnen in Zuid-Amerika, die de suggestie wekken dat er buitenaards leven is. Dit is een prachtig verhaal over het morele vraagstuk of wij als mens geslaagd zijn. Weinig jeugdschrijvers zullen in staat zijn om zo’n moeilijk en volwassen thema om te zetten naar een zeer geslaagd jeugdboek. Bijzonder knap stukje werk!

Kinderboek van de Maand - November 2024

Een heerlijk prentenboek en opnieuw een parel in het oeuvre van Mies van Hout.

Mies van Hout is zonder twijfel één van de allerbeste illustrators van Nederland. Zij heeft het talent om in zeer verschillende stijlen te werken en in elke vorm uit te blinken. Of het nu de krijtachtige tekeningen van o.a. Vrolijk of Vriendjes is, de meer traditionele plaatjes voor de diverse boeken met kinderliedjes, of patchwork-achtige afbeeldingen voor Ga je mij kietelen?, stuk voor stuk zijn het meesterwerkjes die terecht opvallen tussen het gehele aanbod van prentenboeken en andere kinderboeken.

Kleine aap is een feest van kleuren, lijntjes en vlakken. Dat klinkt wellicht wat abstract, maar als je het ziet, snap je precies wat ik bedoel. De landschappen zien er simpel uit, maar als je goed kijkt, dan blijken ze juist heel knap in elkaar gezet te zijn. Soms zijn de potloodstrepen vluchtig, haast rommelig, en dan ineens weer heel precies geplaatst. En hoe vaak ik er ook naar kijk, elk streepje, elke kleurcombinatie, alles klopt gewoon.

Kleine aap heeft groot nieuws en wil dat delen met iedereen, maar niemand is bereid te luisteren. Geërgerd rijdt hij op z’n step van dier naar dier, totdat hij eindelijk een luisterend oor vindt. En dan blijkt het erg leuk nieuws te zijn. Maar wat dat is, dat moet je zelf maar ontdekken. Kleine aap zal het zeker ook aan jou willen vertellen.

Het verhaal is eenvoudig en bestaat vooral uit een zekere herhaling, maar die steeds weer anders uitgewerkt is. De combinatie van eenvoud en herhaling werkt heel goed voor de meeste prentenboeken, en zo ook voor Kleine aap. Zelfs na meerdere leesbeurten blijft het een leuk verhaal.

Kleine aap is een heerlijk prentenboek en opnieuw een parel in het oeuvre van Mies van Hout.

Een zeer geslaagd boek dat zowel voor thuis als in de klas een erg mooie en waardevolle aanwinst is.

De titel van dit boek maakt meteen al duidelijk waar het om draait, want Aap zoekt een woord is een zoekboek dat bommetje vol woorden zit. En als je dat nog niet genoeg vindt, dan is er een QR-code waarmee online nog heel veel meer woorden, verhalen en opdrachten te vinden zijn.

Aap zoekt een woord is een boek voor kinderen die nog niet kunnen lezen, die beginnen met lezen en die ervaren zijn, maar uitgedaagd willen worden om een paar stappen verder te gaan. Op elke pagina staat een korte situatie beschreven, dat volledig is opgebouwd met woorden die bij een bepaalde taalklank hoort. Zo komen alle klinkers, medeklinkers en combinaties voorbij.

De woorden komen ook terug in de bijgaande illustraties en daar vind je zelfs nog meer bijbehorende woorden. Omdat je in eerste instantie denkt dat de betreffende letter ergens vooraan staat, lijken sommige woorden niet te kloppen. Maar het boek wil duidelijk maken dat letters op verschillende plaatsen in het woord kunnen voorkomen. Soms als beginletter, soms halverwege en soms juist aan het einde.

Het boek doet denken aan Alfabet van Dematons, maar is tegelijk ook weer heel anders. Aap heeft duidelijk een breder doel voor ogen. De nadruk ligt vooral op leren lezen. Toch is er veel aandacht besteed aan het speelse element. Want leren en plezier maken kunnen natuurlijk best op een goede manier samengaan.

Een zeer geslaagd boek dat zowel voor thuis als in de klas een erg mooie en waardevolle aanwinst is.

Een bijzonder en erg boeiend boek over gameverslaving en de wijze waarop dat invloed kan hebben op ons denken en doen.

Claudia Jong koos voor haar nieuwste verhaal als thema een zeer populaire bezigheid onder de jongeren, namelijk gamen. Maar zij wil laten zien dat er ook een keerzijde is. Veelvuldig gamen kan namelijk leiden tot een gameverslaving. En omdat de beleving vaak zo realistisch is, vervagen sommige grenzen tussen de gemaakte wereld en de echte wereld.

Jayden is alleen thuis. Zijn ouders en zus zijn naar een bruiloft toe, en hebben alle computers en telefoons meegenomen. De enige bezigheid, die op Jayden ligt te wachten, is lezen. Door het huis heen heeft zijn moeder boeken neergelegd. Overal liggen boeken, boeken en nog eens boeken. Maar Jayden heeft niks met die dingen. Het enige wat hij wil, is online op avontuur gaan en de zoveelste slachtpartij aanrichten. Die wereld is zo sterk zijn realiteit geworden dat het volledig ten koste is gegaan van zijn sociale leven.

In een spontane bui, of beter gezegd een vlaag van onbezonnenheid, besluit hij geheel onvoorbereid weg te lopen van huis. Maar buiten in de echte wereld is een avontuurlijke tocht een stuk moeilijker dan in een game. In gedachten ziet hij zichzelf als de held, maar wanneer de held in serieuze problemen komt, blijkt Jayden gewoon een hulpeloze jongen te zijn zonder speciale krachten.

Heel bijzonder aan De jongen die verdween in een game is de wijze waarop de gamewereld en de echte wereld door elkaar heen lopen. We kijken door de ogen van Jayden en dat levert allerlei surrealistische momenten op. Dit zien we ook terug in de zeer mooi uitgevoerde illustraties, die enkel bestaan uit de kleuren rood en blauw.

Het einde zorgt voor een verrassende twist, want via een kijkgat van een oude bunker, die ergens wat wegheeft van een computerscherm, krijgt Jayden zeer onverwachte hulp. Voor de lezer komt dit deel van het verhaal in eerste instantie nogal onrealistisch over, maar dat is precies de bedoeling. Want uiteindelijk is het net zo realistisch als geloven in een verzonnen computerpersonage.

Een bijzonder en erg boeiend boek over gameverslaving en de wijze waarop dat invloed kan hebben op ons denken en doen.

Nog 27 dagen leven is avontuurlijk, spannend, grappig en soms ook zeer emotioneel.

Maren Stoffels kennen we vooral van spannende en zenuwslopende boeken, maar in Nog 27 dagen leven zie we een hele andere kant van haar. Dit is haar meest emotionele boek en, zonder enig afbreuk te doen aan de geweldige voorgangers, naar mijn mening ook haar beste tot nu toe. Het is met recht zo’n boek dat ik lezers gun, of het nu tieners zijn of volwassenen.

We volgen twee meisjes, die in de tijdspanne van 27 dagen elkaar leren kennen en beste vriendinnen worden. Die 27 dagen zijn precies de dagen dat Lissa nog te leven heeft. Maar het blijkt genoeg tijd te zijn om het leven van Ellen blijvend te veranderen. En om nog één laatste grote daad te verrichten voor de broer van Lissa. En dat alles vanuit haar ziekbed.

Lissa heeft een muntje uit Amerika en daarmee wil ze een experiment doen. Door een ruilsysteem hoopt ze uiteindelijk te eindigen met iets heel waardevols. Ze opent het raam, gooit het muntje naar buiten en wacht op de eerste voorbijganger die het opraapt.

Die eerste voorbijganger blijkt Ellen te zijn. Zij heeft een wijnvlek in haar gezicht en wordt daarom door iedereen belachelijk gemaakt. Maar Lissa is anders. Die lijkt de vlek niet te zien en behandelt haar normaal. Dit contact wordt het begin van een bijzondere ruilhandel en een hechte vriendschap. En wanneer het doel van de ruilhandel een speciale daad voor Lissa’s broer wordt, is er veel aan gelegen om dit binnen de resterende tijd te volbrengen.

Nog 27 dagen leven is avontuurlijk, spannend, grappig en soms ook zeer emotioneel. Het verhaal bestaat uit korte hoofdstukken waarin Lissa en Ellen om de beurt aan het woord komen. Het is een boek dat je eigenlijk heel snel en ook heel langzaam wilt lezen. Je wilt weten hoe het ruilproject gaat aflopen, maar tegelijk wil je niet dat het verhaal stopt. Natuurlijk ook omdat je als lezer weet waar het moet eindigen.

Wat een boek. Maren Stoffels schreef dit als een eerbetoon aan haar beste vriendin, die een paar jaar geleden is gestorven. Die zou zonder twijfel enorm trots zijn. Fenomenaal!

Kinderboek van de Maand - September 2024

Waanzinnig leuk en een enorme aanrader om samen met het kind te doen.

Kartonnen boekjes komen niet vaak voor in mijn maandtips, omdat de meeste eigenlijk voor zeer jonge kinderen bedoeld zijn. Maar soms zitten er zulke leuke titels tussen, dat het jammer zou zijn om ze niet te behandelen. Laat maar dicht! is echt hilarisch en kan wat mij betreft nog uitstekend voor de jongsten van deze leeftijdsgroep.

Dit is een interactief boek, en dat betekent dus dat je als lezer actief moet meedoen met het verhaal. Sla de bladzijde om, ontdek wat er mis is gegaan en probeer dat op te lossen door de bijbehorende opdracht uit te voeren. Soms moet je zoeken, soms het boek tikken of schudden, en soms juist doodstil zitten. Maar waarom eigenlijk?

Nou, op de voorkant zie je vijf dieren in een kooi. Had je het boek dichtgelaten, dan was er niks aan de hand. Maar zodra je de eerste bladzijde omgeslagen hebt, is de kooi open. En voor je het weet, zijn alle dieren ontsnapt. Tja, dan is het jouw opdracht om te zorgen, dat ze ook weer allemaal terugkomen. Maar dat is nog helemaal niet zo makkelijk, want de dieren laten zich niet zo snel vangen.

Je komt in de gekste situaties terecht en steeds als je een probleem hebt opgelost, sta je weer voor een nieuw probleem. Zal het je lukken om ze allemaal weer in de kooi te krijgen? En zo ja, laat je daarna de kooi dicht, of sla je stiekem toch weer die eerste bladzijde om? 

Ik heb hier enorm om moeten lachen. Niet alleen om de dieren, die er heel grappig uitzien, maar ook om de verschillende twists. Laat maar dicht! is waanzinnig leuk en een enorme aanrader om samen met het kind te doen.

Een heerlijk zelfleesboek voor de wat jongere lezers

Lekker eigenwijs! is het thema van de Kinderboekenweek. Eindelijk weer een echt leuk thema, dat goed bij het jeugdige publiek aansluit en goed past bij een hoop enorm leuke kinderboeken. Zoals dit boek waarin drie avonturen van het Vikingmeisje Dagfrid staan.

Dagfrid is niet zoals alle andere meisjes en vrouwen uit haar dorp. Zij wil geen jurk aantrekken, niet haar haar in de gebruikelijke rolletjes dragen, en vooral geen vis koken. Want hoewel alle Vikingen dol zijn op vis, heeft zij daar een gruwelijke hekel aan. Nee, er is één ding wat zij het allerliefst wil doen, en dat is op ontdekkingsreis gaan. Maar dat mogen alleen de mannen uit het dorp. Maar als de anderen denken dat Dagfrid zich zal aanpassen aan hun gebruiken, dan vergissen ze zich flink. Ooit zal Dagfrid op reis gaan. Daar is ze van overtuigd.

Dagfrid is een heerlijk zelfleesboek voor de wat jongere lezers. De avonturen zijn zeer grappig zonder al te spannende momenten, waardoor ze geschikt zijn voor alle kinderen. Hoewel er veel humor in zit, krijgt het nergens een flauwe ondertoon. Dat is fijn, want makkelijk leesbaar betekent natuurlijk niet dat het vooral aan elkaar hangt van flauwe grappen. Dagfrid, het eigenwijze Vikingmeisje is een zeer fijn boek dat garant staat voor een hoop leesplezier..

Dit is een boek, dat je niet zomaar even dichtslaat als je klaar bent met lezen.

De laatste tijd heb ik een hoop erg mooie jeugdboeken gelezen, maar een paar titels vond ik zelfs nog mooier dan de rest. De zomer die alles was is één van die boeken. Een prachtig verhaal over twee bijzondere kinderen en de tijd, die voor de één te vlug gaat en de ander te langzaam.

Puca is net klaar met de lagere school en kan niet wachten om eindelijk naar de middelbare school te gaan. Daar heeft ze een goede reden voor. Haar klasgenoten vinden haar raar. Als ze naar een nieuwe school gaat, kan ze weer helemaal opnieuw beginnen. Maar eerst moet ze nog de zomervakantie door zien te komen. Zes lange, lange weken die eindeloos lijken te duren.

Dan ontmoet ze Rover, die er juist alles aan wil doen om de dagen zo lang mogelijk te laten duren. Hij wil het liefst zichzelf elke seconde van de dag vervelen, zodat de tijd zo langzaam mogelijk voorbij gaat. En daar heeft hij een goede en tragische reden voor.

Puca en Rover sluiten vriendschap. Voor het eerst ervaart Puca hoe bijzonder dat is. Langzamerhand groeit de vriendschap tot een speciale band. Maar wanneer ze het geheim ontdekt van Rover, wil zij niets liever dan de tijd stilzetten. Deze zomer die alles is, mag nooit meer ophouden. Maar natuurlijk is dat onmogelijk.

De zomer die alles was is een wonderschoon boek met een zeer emotioneel einde. Wanneer de tijd echt echt even stopt voor Puca, ervaar je dat als lezer ook. Hoewel je beseft hoe het moet eindigen, wordt je toch even stil. Dit is een boek, dat je niet zomaar even dichtslaat als je klaar bent met lezen.

Wat een heerlijk boek is dit en wat heb ik hiervan genoten.

Bijna had ik dit boek over het hoofd gezien, maar gelukkig had de uitgever een leesexemplaar naar de winkel gestuurd. Vanaf de eerste bladzijde kreeg ik het gevoel, dat dit wellicht een verhaal zou zijn dat me enorm zou pakken. En dat bleek te kloppen. Wat een heerlijk boek is dit en wat heb ik hiervan genoten.

Jay gaat elk jaar met zijn ouders naar een bepaalde camping in Frankrijk. Dit jaar kijkt hij meer dan ooit uit naar het weerzien met zijn vrienden. Door de gevolgen van covid is zijn leven volledig op z’n kop komen te staan. De sportschool van zijn vader is failliet gegaan, zijn vader heeft longcovid en kan daarom helemaal niks meer, en de financiële situatie van het gezin is dramatisch.

Jay heeft het erg moeilijk, want ineens kan er niks meer. Zelfs zijn vrienden trakteren op een drankje is een enorme aanslag op zijn budget. Toch zijn er ook nog lichtpuntjes. Zijn vrienden zijn geweldig gezelschap en bij de receptie werkt het mooiste meisje ter wereld. Maar Lilou heeft een vriend en lijkt onbereikbaar. Idris, zijn beste vriend op de camping, pusht hem om er toch werk van te maken. En Lilou lijkt ook wel interesse te hebben. Of is dat de wens van zijn gedachte?

Vanavond bij de rivier is een zeer aanstekelijk, hedendaags verhaal dat goed aansluit bij onze echte wereld. Niet alleen omdat het een portret is van jongeren van nu, maar ook vanwege de realistische insteek. Veel mensen hebben te maken met de gevolgen van longcovid, en Elin Meijnen laat zien hoe vergaand de gevolgen kunnen zijn voor een jongere die daar mee te maken heeft. Maar ondanks de moeilijkheden die voorbijkomen, is het vooral ook een vrolijk boek geworden. Het plezier van de kinderen en de jongeren op de camping is erg aanstekelijk. Als lezer zou je het liefst ook een tentje op willen zetten en aanschuiven bij de personages.

Wat een geweldige traktatie voor liefhebbers van een lekkere romcom.